Begin december is een test gedaan om te bepalen wat de actieradius is van een duofiets met twee volle accu’s. Fiets 3 vertelt zelf enthousiast over zijn avonturen op die koude en winderige dag….
Op 5 december, jawel, op de dag van het Sinterklaasfeest, werd ik uit mijn stalling gehaald om wel een heel speciale test te ondergaan. Mijn baas wilde wel eens weten hoeveel kilometer de vrijwilliger met zijn gast zou kunnen afleggen met mijn volle accu’s. Waarom ík??? dacht ik nog. Neem alsjeblieft mijn jongere broer, nummer 4; die staat toch maar te luieren achter mij in het containerhok. Maar goed, ik was de klos en stilletjes was ik er best trots op dat juist ik die test zou doen. Let wel, met deze kou een stuk of 100 km rijden is voorwaar geen pretje. Het eerste ijs lag al flinterdun op de sloten langs de golfbaan en in de Ridderbuurt.
Mijn bandjes werden netjes op 4 bar spanning gebracht en de aandacht van mijn baas ging nog eens langs mijn vitale onderdelen. Ik was er klaar voor! De handige bliksem liet zijn vrouw het werk doen en nam zelf plaats op de zitting van de gast. Maar tjonge, wat kan zij sturen en fietsen zeg. Huppakee, met ondersteuning 1 de parkeergarage van AquaRijn uit en rechtsaf de Dijksloot langs. Een kille stevige wind blies langs mijn nek en hij, hij zat natuurlijk weer in de luwte van het coronascherm.
Met ondersteuning 3 reden we over het Amerpad en het Groenoord richting de Albert Schweitzerbrug. Via de Hoorn en de Foreestlaan eerst maar eens een kijkje nemen bij De Werf in het Rijnhavengebied. Vandaar met ondersteuning wisselend op 1 en 2 naar het centrum en door het Park Rijnstroom. Langs het Aarkanaal en over het golfterrein via de Ridderbuurt naar zijn huis. Zij moest nodig een plasje doen en tegenwoordig kan dat niet zomaar bij een restaurant.
Langs de N207 naar Rijnsaterwoude, en ploep, een groen lampje minder na 11 km. Dat mocht de pret niet drukken, gewoon verder langs de Leidsevaart en de Langeraarse Zuidplas richting Ter Aar. Viel mij trouwens niet tegen die 11 km, want met 5 groene lampjes kom je dan tussen de 50 en 60 km uit. Best een goede prestatie, zeker met die stevige wind en de lage temperatuur. Mijn koude accu’s presteren toch wel minder dan bij zomerse temperaturen.
Na nog wat geharrewar in Het Groene Hart had ik er 38 km opzitten en was mijn eerste accu 3 groene bolletjes armer. Nog twee over. En hij zeurde maar over tintelende vingertoppen in zijn handschoenen. “We gaan naar huis”, was zijn reactie. Ik kon van mijn welverdiende rust genieten en overnachtte bij mijn baas in de verwarmde garage.
De volgende dag was de wind behoorlijk afgenomen en vond ik het best wel prettig om weer naar buiten te gaan. Op naar het laatste rode bolletje op mijn display. Het gemiddelde van 11 km per bolletje klopte nog steeds tot de 44 km. Daarna ging het snel. Tegen de 49 km aan kwam het rood in zicht. De ondersteuning blijft dan nog steeds voelbaar, maar zodra het rode lampje begint te knipperen stopt de ondersteuning naar de motor en blijft slechts het licht voor en achter branden. Het was op kilometerstand 54 km waarop de motor-ondersteuning het liet afweten. Ha ha, ik heb nog een tweede volle accu en dus maar snel overschakelen naar deze “reddingsboei”. Echter, dat stuitte op nogal wat problemen. Na het overzetten van de schakelaar onder mijn linker accu bleek het display telkens weer het knipperende rood van het laatste lampje aan te geven.
Mijn baas wachtte enkele minuten voor het systeem weer aan te zetten, maar het probleem bleef: knipperrood. Kennelijk was mijn controller van slag door het compleet leeg rijden van de accu. Met het uitnemen van beide accu’s en het wisselen van links naar recht was op onverklaarbare wijze het probleem verholpen. Display vijf groen! Conclusie van de test en het advies aan u is om zodra het rood begint te branden, het systeem uit te zetten en direct over te schakelen op de andere accu.
Verdere proef vond mijn baas niet nodig. Hij was het kennelijk zat, al dat fietsen. Mijn tweede accu zal niet minder doen dan de eerste. Twee maal 50 is 100 km. Op naar huis, missie geslaagd. Ik kan nog even van mijn welverdiende rust genieten, voordat de eerste vrijwilliger mij morgen weer ophaalt voor een gezellige frisse rit met zijn gast. De omstandigheden waren voor deze test niet zo gunstig. Hoewel er redelijk meegetrapt werd door baas en bazin, was het weer koud met een redelijk sterke wind en een elektrische ondersteuning vaak op 2 en 3. Hiermee kun je gerust stellen, dat mijn actieradius op minstens 100 km ligt. En al mijn broers zijn identiek uitgerust. “Wij doen het goed”!!
